وبسایت شخصی حامد بیدی

اگر شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های بین‌المللی مسدود باشند کجا قرار است از غم نان بگوییم و از حق اعتراض خود استفاده کنیم؟

این برنامه به نظر خودم یکی از بهترین گفت‌وگوهای اخیرم بوده و پیشنهاد می‌کنم نسخه کامل ۴۵ دقیقه‌ای آن را در یوتیوب یا همین صفحه ببینید.

هیچ مسئله فنی‌ای برای رفع فیلترینگ وجود ندارد، اگر تصمیم به رفع فیلترینگ باشد در عرض چند ساعت می‌توانند این اتفاق را رقم زنند.

شهروندان حق دارند نقد کنند، نارضایتی خود را ابراز نمایند، دعوت به خیر کنند و در مورد عملکرد حکومت و نهادهای عمومی نصیحت و تذکر دهند.

با اقلیت‌های متنوعی روبرو هستیم که به‌واسطه اینترنت صدادار شده‌اند، نه با اکثریتی که به شکل ایجابی بر یک راه‌حل اتفاق نظر داشته باشد.

تا زمانی که به اینترنت به عنوان پدیده تهدیدآمیز امنیتی و نه دیدگاه‌های توسعه‌محور و اقتصادی نگاه شود، چنین مواردی حل نخواهد شد.

اگر می‌خواهیم از نقشه فناوری جهان حذف نشویم، نیاز به تغییر پارادایم در سیاست خارجی، سیاست داخلی و حکمرانی اینترنت داریم.

در این گفتگو درباره موضوعاتی مثل چالش‌های پلتفرم‌ها و فشارهای قضایی، حق نقد و اعتراض و آزادی بیان، کنشگری دیجیتال، مسیر توسعه و… صحبت شد.

در این ارائه از مأموریت مهم برنامه‌نویسان در جامعه امروز گفتم و با مرور خاطرات و تجربیاتم، مسیر متفاوتی را به آنها پیشنهاد دادم.

موضوع مراقبت از کودکان، بهانه‌ای شده است برای کودک‌پنداری تمام شهروندان. این نگاهی بسیار تحقیرآمیز، توهین‌آمیز و تبعیض‌آمیز به شهروندان است.

همان نگاهی که اینترنت را فیلتر می‌کند در سیاست خارجی و خیابان ما هم وجود دارد و امروز زندگی ما را درگیر تحریم و فیلترینگ و جنگ کرده است.

بخش‌هایی از دولت و خصوصا مرکز ملی فضای مجازی به دنبال این هستند تا به بهانه شرایط حساس کنونی و حفظ امنیت وضعیت اینترنت را در همان شرایط جنگی نگه دارند.

قطع اینترنت حتی از دیتاسنترها به بهانه امنیت ملی و جایگزینی شبکه ملی اطلاعات، نه فقط به آزادی بیان و اقتصاد دیجیتال، که در واقع به امنیت ملی آسیب می‌زند.

قطع اینترنت، اختلالات گسترده و از کار انداختن پیامک‌ها و ایمیل‌ها باعث می‌شود کسب و کارهای اینترنتی هرچقدر هم که تاب آور باشند شانسی برای بقا پیدا نکنند.

فناوری مدنی می‌تواند یکی از کلیدهای اصلی حل مسائل امروز کشور باشد. تغییر از ما آغاز می‌شود. در دالان باریک آزادی، حضور ما ضروری است.

اگر واقعاً به‌دنبال حل بنیادین مسئله فیلترینگ در ایران هستیم باید رویکرد ستیزه‌جویانه را کنار بگذاریم و به تعامل سازنده با جهان بیندیشیم.

بالاتر از سیاهی رنگی هست و وضعیت می‌تواند بدتر و محدودتر شود و ما خوب می‌دانیم که اینترنت مهمترین سنگر ما مردم است.

جامعه ایرانی را بسیار متکثر و فرگمنت شده می‌بینم که در آن هیچ اکثریتی وجود ندارد و اقلیت‌های مختلف مسئله‌محور و موقت کنار هم جمع می‌شوند.

ارجاع رفع فیلترینگ به شورای عالی فضای مجازی در حالی صورت می‌گیرد که اساساً این شورا با فلسفه‌ی محدودسازی اینترنت شکل گرفته است.

برخوردهای محدودکننده امنیتی چه با کارزار و چه با کنشگران، منجر به ناامیدی، یأس و همزمان افزایش خشم مردم می‌شود.