فیلترینگ نوعی پلمپ دیجیتال است. ۲۵ درصد کل مصرف ترافیک کشور ناشناس است و از طریق وی پی ان‌ها رد و بدل می‌شود.

نهاد جدید فیلترینگ، خودش را ملزم به پاسخگویی نمی‌داند زیرا اصلا سازوکاری وجود ندارد که آنها نیاز داشته باشند به نهادی خاص یا مردم پاسخ دهند.

اینکه در سال ۲۰۲۳ یادداشتی بنویسیم درباره تبعات منفی فیلترینگ، خودش نشان می‌دهد در چه شرایط عجیبی زندگی می‌کنیم!

یادمان باشد که همیشه دسترسی‌های زیاد و ورود به حریم خصوصی در هر سطحی با همین توجیهات انجام می‌شود.

طبق ماده ۷۵ لایحه برنامه هفتم توسعه وزارت ارشاد با هماهنگی مرکز آمار ایران باید، سامانه رصد سبک زندگی مردم را راه‌اندازی کند!

ماجرا زمانی نگران‌کننده می‌شود که چنین ابزاری دست افرادی می‌افتد که در سوابق آنها جز محدود کردن، ورود به حریم خصوصی و سلب آزادی مردم نیست.

فیلترینگ شبکه‌های اجتماعی به مثابه مصادره دارایی نامشهود دیجیتال مردم و نقص مالکیت خصوصی است.

کسانی که از وضعیت فعلی نفع مالی می‌برند، اجازه گفت وگو با کسانی را که نگاه ایدئولوژیک برای فیلترینگ دارند، نمی‌دهند.

اسپید تست هیچ ربطی به مسأله اصلی ما و بلایی که سر اینترنت ایران آمده ندارد. مسأله اصلی فیلترینگ و اختلالات اینترنت است.

فیلترینگ کنونی، جز ایجاد سختی برای کاربران، محدودیت دیگری ایجاد نکرده است و به ناسزاگویی و نارضایتی مردم منجر شده است.

چنین تحریم‌هایی به شکلی متناقض، حمایت‌کننده توسعه شبکه ملی اطلاعات است و به تصمیمات اخیر سیاستگذاران ایرانی مشروعیت می‌دهد.

جرم کاربر ایرانی، زندگی در ایران است. ابرقدرت‌های جهان دست در دست حکومت ایران تمام تلاش‌شان را می‌کنند که ساده‌ترین حقوق او را زیر پا بگذارند.

می‌خواهند اینترنت طبقاتی را به گردن مردم بیاندازند و بگویند خواسته مردم است. برای همین اعلام موضع افراد و شرکتها مهم و لازم است.

اینترنت طبقاتی یکی از مراحل نقشه راهی است که درنهایت منجر به قطع اینترنت به‌عنوان یک شبکه جهانی خواهد شد.

گزارش شرکت ارتباطات زیرساخت، عامیانه و غیرشفاف است و به جای اینکه یک گزارش فنی دقیق باشد، یک کاتالوگ تبلیغاتی ضعیف از سوی یک شرکت دولتی است.