برای رسیدن به وضعیت مطلوب، دولت باید فرمان سفت و محکمی را بچرخاند و مسیر را از سراشیبی دره فناوری‌ستیزی تغییر دهد.

دشمنان اینترنت اشتیاق رسیدن سریع‌تر به آرمان‌هایی را در سر دارند که هزینه و تبعات آن برایشان مهم نیست. همان‌گونه که تبعات تحریم‌ها برایشان مهم نیست.

مطالبه‌گری آگاهانه و مستند توسط یک سازمان مردم‌نهاد چگونه می‌تواند در یکی از تاریک‌ترین دوره‌های فعالیت‌های مدنی موثر واقع شود؟

در شرایطی که با سیاست فاجعه‌بار فیلترینگ، وضعیت موبایل کاربران در آسیب‌پذیرترین حالت قرار گرفته صحبت از آنتی‌ویروسی شبیه یک شوخی تلخ است!

ادبیات دوران جنگ سردی موافقتنامه با روسیه تلاش می‌کند ذیل بلوک شرق، شبکه‌ای مستقل ایجاد شود تا با شبکه بلوک غرب مقابله کند!

طبق لایحه حجاب هوش مصنوعی و غیرمصنوعی به‌مثابه «گشت ارشاد اینترنت»، تمام عکس‌های بدپوشش شما را از پلتفرم‌ها حذف خواهد کرد.

تأمین‌کننده انحصاری اینترنت و معماری شبه‌متمرکز آن شاید با دغدغه امنیت تعریف شده، اما یکی از مهمترین تهدیدهای امنیتی مردم شده‌اند.

حاکمان ما با حاکمان دنیا با وجود تمام اختلافات و دشمنی‌های‌شان، بر سر یک‌چیز تفاهم عجیب و محکمی دارند؛ زیر پا گذاشتن حقوق دیجیتال ایرانیان.

اپوزیسیون خارجی ایران بیشتر یک پدیده برساخته‌ی نیروهای امنیتی و رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی است تا یک واقعیت موثر بیرونی.

شهروندان با فناوری‌های شهروندی عرصه عمومی را به دست خود می‌گیرند و بازیگران سنتی جامعه مدنی را به دنبال خود می‌کشند.

آیا شبکه‌های اجتماعی به مثابه یک آینه تمام‌نمای افکار عمومی آن را به معرض دید همگان می‌گذارد یا ساز و کارهایی دارد که به آن جهت می‌دهد؟

این اتهامات برای نظام حکمرانی جذاب‌تر و مهمتر به نظر می‌رسد و دشمنی با نوآوری می‌تواند در این لباس موجه، کارآمدتر باشد.

در پارادایم «جنگ سردی» آنها طبیعی است که استارتاپ‌ها از مصادیق مجرمانه وارداتی از غرب شناخته شود!

اینکه در سال ۲۰۲۳ یادداشتی بنویسیم درباره تبعات منفی فیلترینگ، خودش نشان می‌دهد در چه شرایط عجیبی زندگی می‌کنیم!

جرم کاربر ایرانی، زندگی در ایران است. ابرقدرت‌های جهان دست در دست حکومت ایران تمام تلاش‌شان را می‌کنند که ساده‌ترین حقوق او را زیر پا بگذارند.

در چنین وضعیتی متخصصان کمتری اشتیاق به ماندن و ساختن دارند. در غیاب انگیزه و اعتماد، اکوسیستم می‌میرد.