همه تلاش ما در پلتفرم کارزار این است که تمامی امکانات را به صورت برابر همه انواع متکثر مردمی که وجود دارند، قرار دهیم.

تصور می‌کنند قطع ارتباط و وابستگی به نرم‌افزارها، زیرساخت‌ها و شبکه بین‌المللی اینترنت برای ما امنیت و استقلال می‌آورد.

کارزار یک شاخص برای نشان دادن دغدغه‌های افکار عمومی است. در جامعه متکثر امروز، می‌تواند بخشی از دغدغه‌های جامعه را نشان دهد.

شبکه‌ فعلی شباهت زیادی به اینترنت ندارد. قطع دسترسی به شبکه‌های اجتماعی اصلی، در خیلی از تعاریف معادل قطع اینترنت است.

مساله اصلی اینترنت در ایران در وهله اول فیلترینگ و اختلالاتی است که به‌دلیل مقابله با فیلترشکن‌ها در شبکه ایجاد می‌شود.

این ناامنی به‌خاطر سیاستهای فیلترینگ، ایران اکسس و معماری اشتباه شبکه ملی اطلاعات است که به جای امن کردن، فضا را ناامن‌تر کرده است.

اگر تمام کاربران را به پلتفرم داخلی انتقال دهیم، عملاً حضور تمدنی ایرانیان در جهان دیجیتال را حذف می‌کنیم. این افتخار نیست که ایرانی‌ها در اینستاگرام، تلگرام و توییتر نباشند.

زمان، انرژی و تخصصی که باید صرف تولید و نوآوری شود، برای تولید و استفاده از فیترشکن‌ها صرف می‌شود.

این نگرانی وجود دارد که از این اسکن و دسترسی مستقیم آنتی‌ویروس به تمام فایل‌ها و محتواهای گوشی مردم سوءاستفاده‌هایی شود.

سرکوب قیمت اینترنت علیرغم تورم‌های سالانه دلیل کافی نیست. زیرا هر سال قیمت اینترنت در دنیا به خاطر پیشرفت تکنولوژی ارزان‌تر می‌شود.

ریشه شیوع بالای بدافزارها در موبایل کاربران ایرانی فیلترینگ است. ضمن اینکه نگرانی‌هایی وجود دارد که فارز به ابزاری برای رصد و پایش تبدیل شود. 

ایران اکسس و فیلترینگ باعث می‌شود که ما جزیره‌ای پرت و دورافتاده در دهکده جهانی اینترنت باشیم و تاثیر فرهنگی ایرانیان در دنیا کمتر شود.

وقتی شرکت‌های بین‌المللی نتوانند نفع مالی از کاربرانشان در یک کشور داشته باشند، خدمات خود را در آن کشور محدود می‌کنند.

فیلترینگ نوعی پلمپ دیجیتال است. ۲۵ درصد کل مصرف ترافیک کشور ناشناس است و از طریق وی پی ان‌ها رد و بدل می‌شود.

نهاد جدید فیلترینگ، خودش را ملزم به پاسخگویی نمی‌داند زیرا اصلا سازوکاری وجود ندارد که آنها نیاز داشته باشند به نهادی خاص یا مردم پاسخ دهند.

یادمان باشد که همیشه دسترسی‌های زیاد و ورود به حریم خصوصی در هر سطحی با همین توجیهات انجام می‌شود.

ماجرا زمانی نگران‌کننده می‌شود که چنین ابزاری دست افرادی می‌افتد که در سوابق آنها جز محدود کردن، ورود به حریم خصوصی و سلب آزادی مردم نیست.

کسانی که از وضعیت فعلی نفع مالی می‌برند، اجازه گفت وگو با کسانی را که نگاه ایدئولوژیک برای فیلترینگ دارند، نمی‌دهند.

فیلترینگ کنونی، جز ایجاد سختی برای کاربران، محدودیت دیگری ایجاد نکرده است و به ناسزاگویی و نارضایتی مردم منجر شده است.

چنین تحریم‌هایی به شکلی متناقض، حمایت‌کننده توسعه شبکه ملی اطلاعات است و به تصمیمات اخیر سیاستگذاران ایرانی مشروعیت می‌دهد.