به‌روزرسانی معیوب شرکت امنیت سایبری CrowdStrike در ۲۹ تیرماه ۱۴۰۳ باعث و بانی قطع موقت چند ساعته بسیاری از سیستم‌ها در سراسر دنیا شد، پروازها در کشورهای مختلف را لغو کرد و بانک‌ها، داروخانه‌ها، اپراتورها و بسیاری از خدمات الکترونیکی کشورهایی از جمله آمریکا، فرانسه، استرالیا، نیوزیلند، امارات متحده عربی و… را لنگ گذاشت. اما در ایران اتفاقی نیفتاد! رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، هم به مصون ماندن ایران از این اختلال جهانی اشاره کرد و این موضوع را حاصل استقرار شبکه ملی اطلاعات و اتکا به توانمندی جوانان نخبه کشور دانست! اظهار نظرهای مشابهی توسط سایر مسئولان صورت گرفت. برای همین وقتی هانیه کلهر برای مصاحبه تماس گرفت و گفت شاید بد نباشد درباره بعضی بدیهیات هم گزارش نوشت موافقت کردم. اینجا بخشی از این گزارش را بازنشر می‌کنم:
حامد بیدی، فعال و کنشگر حوزه اینترنت، به این موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید: «وقتی ما خودمان را اساسا از سپهر فناوری جهان حذف کرده‌ایم، این که از برخی آسیب‌ها مصون مانده‌ایم افتخاری ندارد. مثل این است که کامپیوترتان را کلا به اینترنت وصل نکنید و خوشحال باشید که از طریق اینترنت به کامپیوترتان حمله نمی‌شود. این گزاره صحیح است اما به واسطه این که کامپیوترتان را به اینترنت وصل نکرده‌اید مواهب بسیار بزرگی را از دست داده‌اید.»
به اعتقاد او، در خصوص این اتفاق هم همان بحث همیشگی مطرح می‌شود که به چه قیمتی می‌خواهیم امنیت داشته باشیم؟ بیدی در پاسخ به این پرسش همیشگی این طور توضیح می‌دهد: «این که قفسی طراحی کرده باشیم و خودمان را از دنیا جدا کرده باشیم و به این موضوع افتخار کنیم که به واسطه این عدم ارتباط با محصولات فناورانه و شرکت‌های بین‌المللی این حوزه امن بوده‌ایم صرفا یک توهم است.»
او معتقد است «موضع‌گیری مسئولان درباره این که چون ما از محصولات بومی استفاده می‌کردیم، آسیب‌پذیر نبودیم شاید برای رده مسئولینی که اغلب سواد فنی ندارند مساله قابل تامل و افتخارآمیزی باشد تا بتوانند محصولات رانتی بیشتری تولید کنند و هم‌چنان ما را به قهقرای نابودی در حوزه فناوری اطلاعات ببرند اما از نظر متخصصین و کارشناسان این موضع‌گیری‌ها خنده‌دار است.»
این فعال حوزه اینترنت تفکر مطرح‌شده درباره این اتفاق را پیرو تفکر حاکم بر شورای عالی فضای مجازی و ایده‌هایی مثل طرح شبکه ملی اطلاعات می‌داند و می‌گوید: «چکیده همه این تفکرات این است که تصور می‌کنند دیوار کشیدن دور مرزهای دیجیتالی کشور و قطع ارتباط و وابستگی به نرم‌افزارها، زیرساخت‌ها و شبکه بین‌المللی اینترنت برای ما امنیت و استقلال می‌آورد. اما می‌دانیم که این ایده تا چه اندازه می‌تواند خطرناک و ضربه‌زننده باشد و به چیزی جز نابودی کشور از نظر امنیتی، فناوری و اقتصادی منجر نمی‌شود.»
حامد بیدی هم در خصوص وضعیت و امکانات محصولات بومی می‌گوید: «بسیاری از محصولاتی که آقایان می‌گویند بومی است، نسخه‌های دست چندم از محصولات شرکت‌های چینی است. بعضی‌های دیگر هم محصولات open source بین‌المللی است که با دستکاری در آن‌ها به نام محصول بومی ارائه می‌شوند و حتی آپدیت‌های امنیتی منظم هم نمی‌گیرند و امنیت کاربر را به خطر می‌اندازند.»
- متن کامل این گزارش را که در آن با آرین اقبال و امیرحسین دهقان نیز گفتگو شده است اینجا بخوانید.
دیدگاهتان را بنویسید