مزیت تجارت اجتماعی در اینستاگرام این بود که مردم زندگی روزمره‌شان را بازتاب می‌دادند و کسب‌وکارها در کنار این زیست دیجیتالی شکل گرفته بود.

شبکه‌های اجتماعی برای اولین بار این امکان را به‌ویژه به زنان روستایی داد تا با کمترین سرمایه بتوانند حضور موثرتری در اجتماع داشته باشند.

ایده «جایگزینی» پلتفرم‌های بومی با پلتفرمهای بین‌المللی، با موانع فعلی شدنی نیست، و اگر شدنی هم باشد به هیچ وجه مطلوب نیست!

مسئله اصلی پلتفرم داخلی یا خارجی نیست، بلکه مسئله اصلی آزادی بیان است. مسئله رصد رفتار کاربران و کنترل‌گری است.

بسیاری از استارت‌آپ‌ها معمولا اخباری درباره تعدیل نیرو یا توقف فعالیت‌شان منتشر نمی‌کنند.

در شوراهایی که تصمیم به قطع اینترنت گرفته می‌شود، دغدغه اول و آخر حفظ امنیت به هر قیمتی، بدون در نظر گرفتن ابعاد مختلف آن است.

آن ۶۰ درصد ترافیک داخلی که به آن افتخار می‌کنند بسیار کمتر از پهنای باند بین‌الملل است که قبلا مصرف می‌شد.

چنین نگاهی بازار دیجیتال را به سمت انحصار می‌برد؛ مانند صدا و سیما در حوزه رسانه یا خودروسازی در صنعت.

در این نشست گفتم مسئله بر سر پلفترم داخلی یا خارجی نیست. مسئله آزادی بیان است.

حتی در همین پلتفرم‌های داخلی هم طرح بسیاری از مسائل و موضوعات توسط کاربران، تحمل نمی‌شوند.

فیلترینگ گسترده و قطعی‌های مکرر اینترنت بخش مهمی از استارتاپ‌ها را در آستانه ورشکستگی قرار داده است.

علت عدم استقبال از پیام‌رسان‌های داخلی نه امکانات و فیچر‌ها یا محدودیت‌های زیرساختی است، بلکه عدم اعتماد است.

اتفاقاتی که در حال حاضر در حال روی دادن است، بسیار فراتر، گسترده‌تر و غیرشفاف‌تر از طرح صیانت است.

زیرساخت امنیت سایبری ما در حال قرار گرفتن تحت تسلط کشوری است که از نظر اقتصادی و تکنولوژی قدرتمندتر از ما است.